پدرم همان‌طور که در کارهای روزمره به‌طور منطقی و عادلانه رفتار می­ کرد، در خانه نیز همین‌طور بود. وی در کارهایی که ما ملزم به اجرای آن بودیم، هیچ‌گاه پای اجبار و زور را به میان نمی‌کشید. دربارۀ یک مسئله به ما آگاهی می‌داد و فواید و احتمالاً مضرات آن را بیان می‌کرد؛ آن‌گاه ما را در انتخاب، انجام یا انجام ندادن آن کار آزاد می‌گذاشت… از نظر درس با من این‌طور بود که اگر من اشکالی از درس‌هایم داشتم، مرا راهنمایی می‌کرد… پدرم دربارۀ مطالعۀ ما حساس بود و می‌گفت: «انسان با مطالعۀ صحیح، می‌تواند آیندۀ روشنی داشته باشد و بدون مطالعه، همچون درخت بی‌ثمر است.»
بعد از شهادت ایشان وقتی نوشته‌هایش را می‌گشتیم، دیدیم به هرکدام از فرزندانش دفترچه‌ای اختصاص داده که در آن، از نوشته‌ها و نقاشی‌های آن‌ها نمونه‌هایی را نگه‌داری می‌کرد. این موضوع، نظم و ارزشی را که او برای فرزندانش قائل بود، نشان می‌دهد.(از سیرۀ شهید مطهری)