موسی پسرم!
این موفقیت­ها نتیجۀ مستقیم و برداشت­های مستمر از زندگی نزدیکان و مطالعۀ دقیق از عوامل روانی و شرایط اجتماعی و بالاتر از همه، حوصلۀ برخورد و پیچیدگی روانی بود که تو را از حوزۀ پیش‌بینی‌ها بیرون می­ برد؛ چون اگر تو را پیش­ بینی کنند، ناچار تسخیر و تغییر را به دست می‌آورند. اگر تو نقطه‌ ضعف‌های خودت را پر نکنی و به نقطه‌ضعف‌های طرف مقابل آگاه نباشی، در دست آن‌ها هستی و از نقطه‌ ضعف‌هایت استفاده می­ کنند، تسخیرت می‌نمایند و تغییرت می­ دهند.
اگر نو نقطه‌ ضعفی داشتی، حتی در این سطح که بخواهی دوچرخه یا موتور و یا ماشینی را از کسی بگیری، همین وابستگی باعث اسارتت است، باعث تسخیر و کنترل توست و می­بینی که از این نقطه‌ضعف‌ها زیاد داری و همین است که یا اسیر می­ شوی و یا درگیر. امیر و مسلط نیستی.(از نامه‌های استاد علی صفایی به فرزندش)