سختی های زندگی و مشکلات بخشی از زندگی هستند. آنها مثل طوفانند. درست مثل طوفان، راه گریزی از این مشکلات ندارید، حتی اگر خودتان را در سرپناهی مخفی کنید، طوفان هنوز همانجاست. به همین دلیل باید یاد بگیریم چطور برای آن آمادگی پیدا کرده و بیرونشان کنیم. سختی های زندگی مهمترین عنصر ما برای ساختن شخصیتمان هستند.سختی های زندگی
مشکلات و سختی های زندگی به ما کمک می کنند که صبور باشیم و صبر شخصیتمان را قوی تر کرده و کمکمان می کنند هر بار بیشتر به خداوند اعتماد کنیم تااینکه در نهایت امید و ایمانمان بیشتر و قوی تر شود.

محفوظ بودن زن

پدرم همان‌طور که در کارهای روزمره به‌طور منطقی و عادلانه رفتار می­ کرد، در خانه نیز همین‌طور بود. وی در کارهایی که ما ملزم به اجرای آن بودیم، هیچ‌گاه پای اجبار و زور را به میان نمی‌کشید. دربارۀ یک مسئله به ما آگاهی می‌داد و فواید و احتمالاً مضرات آن را بیان می‌کرد؛ آن‌گاه ما را در انتخاب، انجام یا انجام ندادن آن کار آزاد می‌گذاشت… از نظر درس با من این‌طور بود که اگر من اشکالی از درس‌هایم داشتم، مرا راهنمایی می‌کرد… پدرم دربارۀ مطالعۀ ما حساس بود و می‌گفت: «انسان با مطالعۀ صحیح، می‌تواند آیندۀ روشنی داشته باشد و بدون مطالعه، همچون درخت بی‌ثمر است.»
بعد از شهادت ایشان وقتی نوشته‌هایش را می‌گشتیم، دیدیم به هرکدام از فرزندانش دفترچه‌ای اختصاص داده که در آن، از نوشته‌ها و نقاشی‌های آن‌ها نمونه‌هایی را نگه‌داری می‌کرد. این موضوع، نظم و ارزشی را که او برای فرزندانش قائل بود، نشان می‌دهد.(از سیرۀ شهید مطهری)

موسی پسرم!
این موفقیت­ها نتیجۀ مستقیم و برداشت­های مستمر از زندگی نزدیکان و مطالعۀ دقیق از عوامل روانی و شرایط اجتماعی و بالاتر از همه، حوصلۀ برخورد و پیچیدگی روانی بود که تو را از حوزۀ پیش‌بینی‌ها بیرون می­ برد؛ چون اگر تو را پیش­ بینی کنند، ناچار تسخیر و تغییر را به دست می‌آورند. اگر تو نقطه‌ ضعف‌های خودت را پر نکنی و به نقطه‌ضعف‌های طرف مقابل آگاه نباشی، در دست آن‌ها هستی و از نقطه‌ ضعف‌هایت استفاده می­ کنند، تسخیرت می‌نمایند و تغییرت می­ دهند.
اگر نو نقطه‌ ضعفی داشتی، حتی در این سطح که بخواهی دوچرخه یا موتور و یا ماشینی را از کسی بگیری، همین وابستگی باعث اسارتت است، باعث تسخیر و کنترل توست و می­بینی که از این نقطه‌ضعف‌ها زیاد داری و همین است که یا اسیر می­ شوی و یا درگیر. امیر و مسلط نیستی.(از نامه‌های استاد علی صفایی به فرزندش)

تربیت مثل کار کشاورز است؛ اما خیلی آسان­تر؛ چون این کار زمین شخم‌زدن، بذرپاشیدن و نشاکاشتن نمی­ خواهد؛ چرا که خدا همۀ این کارها را انجام داده است. وظیفۀ والدین آبیاری این زمین است. آبیاری کودک از دو طریق سمعی و بصری‌ست. کودک وقتی به دنیا می­ آید، دارای یک حافظۀ درونی‌ست که ما از آن به (اتاق بایگانی) تعبیر می­ کنیم. او هرچه را که می­ شنود یا می‌بیند، سریع به این اتاق بایگانی منتقل کرده و در آن‌جا نگه‌داری می­ کند. سرعت گیرندگی او نیز، بسیار عمیق است و دیده‌ها و شنیده­ هایش را به این زودی­ ها از یاد نمی­ برد.
وقتی دیده­ ها و شنیده­ های او در یک زمینه یا یک موضوع خاص تکرار شود، کم­ کم آن‌ها به‌صورت ملکۀ نفسانی او درمی­ آیند و شاکلۀ وجودی­ اش را شکل می­ دهند. (استاد آقامجتبی طهرانی)