گل گاوزبان
گاوزبان، گیاه علفی و یک‌ساله است که ارزش دارویی دارد. گاوزبان احتمالاً از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هایی از خاورمیانه می‌روید. گل، برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد. گاو در زبان ترکی به معنی آبی هم آمده است و گل گاو زبان یعنی گلی که برگی آبی دارد.
این گیاه یکی از غنی‌ترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار می‌رود. گل گاوزبان از اردیبهشت تا شهریور گل می‌دهد. گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار است. برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش می‌باشد.
معروف ترین اسم محلی این گیاه گل گاو زبان است. از نام‌های معروف دیگر محلی می‌توان از نام‌هایی مانند برنجاس و گانیل. نام برد که این اسم‌ها بیشتر در میان عشایر قشقایی جنوب استان فارس و حاشیه خلیج فارس مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گیاهان دارویی و خواص آنها
خواص داروئی
گل گاو زبان و برگ‌های آن تصفیه کننده خون است.
آرام کننده اعصاب است.
باعث تعریق می‌شود.
ادرار آور است.
کلیه‌ها را تقویت می‌کند.
سرماخوردگی را برطرف می‌کند.
برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
در درمان برونشیت موثر است.
بی‌اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند.
در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
برگهای گاو زبان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدار زیادی ویتامین C است و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند.
تنظیم کننده ضربان قلب