چشم پنجره ورود زیبایی هاست، چشم، راه ارتباط با جهانی است که خدای بزرگ با لطف خود برای ما آفریده و اجازه داده از آن بهره ببریم. وقتی به پهنه کوه و جنگل نگاه می کنی، بگو الحمدلله و فریاد بزن خدایا! چقدر زیبا آفریدی.
اما چشم، گاهی دردسرهایی هم ایجاد می کند، گاهی همین چشم، بند و مانع راه می شود و دست و پای دل را هم می بندد، چه بسیار دیده ایم نوجوانان و جوانانی که با یک نگاه آشفته شده و روزهای بسیاری را در کشمکش قرار گرفته اند. چقدر زیاد اتفاق می افتد که دخترانی به دلیل کنترل نکردن نگاه، در حسرتهایی فرو رفته اند، قرار است از آفرینش لذت ببریم، اما حق نداریم به کسی گیر کنیم، شاید بخشی از فلسفه احکام نگاه، همین باشد.
توصیه اصلی را قرآن کریم بیان کرده است. شاید اگر بخواهیم آیه سی سوره نور را خودمانی تر بیان کنیم،باید این طور بگوییم: چشم های خودتان را کمی جمع و جور کنید.
بله ؛ اصل ماجرا این است که نگاه ما نباید بی حساب خرج شود انگار احکام نگاه به نامحرم هم، نوعی مرز و حریم برای دور ماندن از گیر کردن به دیگران است؛ هر چند همه حکمت آن را نمی دانیم، اگر بنده خدا هستی، باید نگاه در کنترلت باشد با قواعد و قانونهای الهی.