پروردگار مهربان به پاس واکنش مثبتی که بنده در برابر ناملایمات زندگی از خود نشان می دهد، بر درجات وی می افزاید و او را نزد خود گرامی می دارد. مؤمن نیز خشنودی بر ملایمات را، گامی به سوی ربانی شدن خویش انگاشته و بر آتش عشق خود می افزاید؛ به گونه ای که جز زیبایی نبیند و جز بر عشق خود نیفزاید.
یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد
پله پله از نردبان سلوک بالا می رود و به نور نزدیک تر می شود. از این رو، حاضر است سخت ترین مشکلات را ببیند و آن را بر خود هموار سازد. امام صادق علیه السلام فرمود: «در شگفتم از مؤمنی که پروردگار بزرگ هیچ سرنوشت بدی را برای او رقم نزد، مگر اینکه خیر او را خواسته است. پس بداند که اگر او را تکه تکه نمایند، چیزی جز خیر او نبوده و اگر تمام زمین را از مشرق تا مغرب به او بدهند، باز هم خیر او بوده است».