محبت به الله
بالاترین محبت ها، محبت به خداوند است، زیرا که خداوند لطف و رحمت واسعه ی خویش را بر انسان گسترده است و امیرالمومنین علی (ع) در نهج البلاغه به گونه ای به آن اشاره می کند که انسان را به سوی خداوند می کشاند آنجا که می فرماید:« و سالته من خزائن رحمته ما لا یقدر علی اعطائه غیره من زیاده الاعمار و صحه الابدان و سعه الارزاق ثم جعل فی یدیک مفاتیح خزائنه بما اذن لک فیه من مسالته فمتی شئت استفتحت بالدعا ابواب نعمته و استمطرت شَآبیب رحمته» (نهج البلاغه، ‌نامه 31) « و از خزاین رحمت او عطایایی را مسألت نمایی که جز او نتواند آنها را به تو عنایت فرماید از فزونی عمرها و صحت بدن ها و گسترش روزی ها. سپس خداوند متعال کلیدهای گنجینه های نعمت هایش را در اختیار تو قرار داده با اجازه و رخصت در مسألت از او. هر وقت بخواهی درهای نعمت او را به وسیله ی دعا بر روی خود باز کنی و انبوه رحمتش را به سوی خود سرازیر نمایی.»