« و یا من تحمد الی خلقه بحسن التجاوز، ‌و یا من عود عباده قبول الانابه، ‌و یا من استصلح فاسدهم بالتوبه و یا من ضمن لهم اجابه الدعا، ‌و یا من وعدهم علی نفسه بتفضله حسن الجزا» ( صحیفه سجادیه، دعای دوازدهم) « ای کسی که با عفو خود بر خلق منت نهاده، ‌و ای آنکه بندگانش را به قبول توبه عادت و امیدوار ساخته، و فساد آنها را با داروی توبه به صلاح آورده، و اجابت دعاهای آنها را تضمین کرده، ‌و به احسان خود وعده ی جزای نیک به آنها داد.»