«نحْنُ قَسَمْنَا بَینَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِیاً وَ رَحْمَةُ رَبِّکَ خَیرٌ مِمَّا یجْمَعُونَ»
از این آیه دانسته می‌شود که انسان‌ها، ازنظر توانایی‌ها و استعدادها، با یکدیگر تفاوت دارند و لذا نیازمند یکدیگرند؛ و همین نیازمندی انسان‌ها به یکدیگر موجب ارتباط آن‌ها باهم و منشأ زندگی اجتماعی هستند (محمد، اسفندیاری، بعد اجتماعی اسلام، چاپ سوم، قم: انتشارات زیتون، 1388. ص 17)