روش محبت یکی از روش های عاطفی در تربیت دینی است که امیرالمومنین علی (ع) آن را بهترین بستر تربیت می دانستند. بدون شک هیچ روشی چون محبت در تربیت دینی انسان موثر نیست و مفیدترین روش های تربیت به نیروی محبت کارآیی پیدا می کند. جهان آفرینش بر اساس محبت و رحمت سامان یافته است. در مکتب تربیتی اسلام به عامل تربیتی محبت تاکید بسیاری شده است و اولیای الهی از آن بهره های بسیار گرفتند و آن را محور تربیت قرار داده اند.

امام حسین علیه السلام وَ اعْلَمُوا إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ الله عَلَیْکُمْ، فَلا تَمیلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِماً. بدانید که احتیاج و مراجعه مردم به شما از نعمت های الهی است، پس نسبت به نعمت ها روی، بر نگردانید؛ وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد.

امام سجاد علیه السلام یَا ابْنَ آدَم، إنَّک لا تَزالُ بَخَیْرٍ ما دامَ لَک واعِظٌ مِنْ نَفْسِک، وَ ما کانَتِ الْمُحاسَبَةُ مِنْ هَمِّک، وَ ما کانَ الْخَوْفُ لَک شِعارا. ای فرزند آدم، همیشه در عافیت و خیر خواهی بود مادامی که از درون خود پند دهنده ای داشته باشی و محاسبه (نفس) از کارهای مهمت باشد و ترس از (عاقبت امور) سرلوحه ات گردد.

بهترین بندگان
از امام رضا علیه السلام درباره بهترین بندگان پرسیدند. فرمود: الَّذینَ إذا اَحسَنُوا إستَبشَرُوا، وَ إذا اَساؤُوا إستَغفَروُا، وَ إذا اُعطُوا شَکرُوا، وَ إذَا ابتُلُوا صَبَروُا، وَ إذا غَضِبُوا عَفوَا؛ آنان که هرگاه نیکی کنند، خوشحال می شوند، و هرگاه بدی کنند، استغفار می کنند، و هرگاه چیزی به آنان عطا شود، سپاس می گویند، و هرگاه مبتلا و گرفتار شوند، صبر و شکیبایی می کنند، و هرگاه خشمگین شوند، عفو و گذشت می کنند. مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 284

باران هم روی ظالم می بارد و هم مظلوم ولی بیشتر روی مظلوم می بارد زیرا ظالم چتر مظلوم را ربوده است.